Κινούμαστε βόρεια παράλληλα με την ακτογραμμή (στ’ αριστερά μας η λίμνη) και διακρίνεται η νέα γέφυρα Τατάρνας.
Σε κάποιο σημείο ένα μικρός καταρράχτης μας δροσίζει.
Διαβαίνουμε τη μεταλλική γέφυρα στην τοποθεσία Κρυονέρι (Κρέντης) Κερασοχωρίου...
..για τη χερσόνησο που δημιουργείται και το προσκύνημα μας στην Ιερά Μονή Τατάρνας. Αφήνουμε δεξιά μας την 'Ανω Τσούκα Παλιοκάτουνου και δεξιά την Τσούκα Παλιοκάτουνου και στη διασταύρωση δεξιά για τη Μονή. Φτάνουμε σε μια καταπράσινη «γωνιά». Η Μονή όπως όλες οι άλλες, χωμένες στο πράσινο, «χαμένες» στην ηρεμία του τοπίου, περιποιημένες, πολύχρωμες από τα λουλούδια τα οποία επιμελούνται οι ένοικοί της, με όμορφες «γωνιές» και «απόψεις».
Ένα τυροπιτάκι, μια φρυγανιά, ένα φρούτο και δροσερό νεράκι και βουρ… Η θέα της κοιλάδας με τον ποταμό να τη διασχίζει, καταπληκτική.
Στάση στο βενζινάδικο, προτού διασχίζουμε τη μεταλλική γέφυρα, για καφέ και ….φωτογραφίες
Το νερό δεν είναι κρύο, αλλά ούτε και καταγάλανο• μας δροσίζει όμως. Συνεχίζουμε βόρεια, βορειοδυτικά• θα κάνουμε μια …κυκλική πορεία βόρεια από Κρέντη, Κερασοχώρι, Γούρδεση Χρύσως για Δάφνη, Δομιανοί, Αγ. Τριάδα, Αγ. Χαράλαμπο προς Φουρνά, Σμόκοβο, Καρδίτσα, Λάρισα. Ρωτάμε σχετικά σε αστυνομικό Σταθμό της περιοχής και μας αποτρέπουν γιατί το δασαρχείο δεν έχει καθαρίσει τους δρόμους. «Αν κολλήσετε κάπου και μας ειδοποιήσετε δε θα μπορούμε να ‘ρθούμε γιατί δεν έχουμε και τα κατάλληλα μέσα» μας προειδοποίησε ο αστυνόμος υπηρεσίας. Έτσι, γυρίζουμε νότια προς Βίνιανη και Νέα Βίνιανη προς Καρπενήσι. Χωρίς στάση, διασχίζουμε και πάλι τον Τυμφρηστό και μετά τον 'Αγιο Νικόλαο στρίβουμε αριστερά προς Αγ. Χαράλαμπο, Φουρνά, Ρεντίνα, Σμόκοβο.
Μια δεύτερη στάση επιβάλλεται, καθ’ ότι ο Τυμφρηστός εμπνέει αλλά και …ζορίζει με τις στροφές.
Φαγητό θα αναζητήσουμε καθ’ οδόν. Αμ δε….. Η Ρεντίνα απέχει ένα χλμ από τον κεντρικό δρόμο, οπότε αναζητούμε εκεί τροφή. Ατυχώς, τα πάντα είναι κλειστά. Έτσι, καταλήγουμε σε μια μικρή βόλτα στην πλατεία και γύρω από αυτήν.
Συνεχίζουμε προς Λουτροπηγή (Σμόκοβο) και στρίβουμε προς τα Λουτρά Σμοκόβου. Κι εκεί κλειστά τα βρίσκουμε. Ούτε φωτογραφίες δεν έχουνε κουράγιο να βγάλουμε. Η ώρα περασμένη, τα στομάχια διαμαρτύρονται, η γκρίνια αρχίζει (έπρεπε…, αν …, να….). Να μην τα πολυλογώ, φτάσαμε να τρώμε μεσημεριάτικο φαγητό στην πόλη της Καρδίτσας, κοντά στο πάρκο Παυσίλυπο. Το πάθημά μας –όσον αφορά στο φαγητό- ελπίζω να γίνει μάθημα• φάε όπου βρεις ή πάρε κάτι μαζί σου.
Δεν ισχυρίζομαι πως γνώρισα σ’ αυτό το 3ήμερο την Ευρυτανία. Υπάρχουν πολλά μέρη για να επισκεφθεί κανείς. Ένα από αυτά είναι και το φαράγγι Πανταβρέχι ή Πάντα Βρέχει. (Φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στο xblog.gr). Εκεί χρειάζεται όχημα με κίνηση και στους 4 τροχούς, όπως και η διαδρομή μέσω Δάφνης, για την επιστροφή, την οποία δεν πραγματοποιήσαμε. Οψόμεθα για μια επόμενη επίσκεψη!
8 σχόλια:
εχω βρεθει στα πιο πολλ απο αυτα τα μερη...την πρωτη φορα,που τα αντικρυσα χιονισμενα,νομισα πως ήμουν μεσα σε ενα παραμυθι...υπαρει τοση ομορφια στ'αληθεια?σκεφτηκα...η ανοιξη εχει βεβαιως μια αλλη διαφορετικη γοητεια...
Διαβάζοντάς σε, μου 'μεινε ένα κενό... στο στομάχι! Τόση γκαντεμιά με το φαί πια!!
Πανέμορφοι τόποι, ωραίες φωτογραφίες!
Κρυμμένες (όχι και τόσο) ομορφιές!
@cook: όμορφο λοιπόν όλες τις εποχές
@jamanfou: ο μη σωστός προγραμματισμός
@phive: έτσι είναι όντως
@KitseMitse: παντού
Δημοσίευση σχολίου