"…Πᾶσαν ὸμορφιά, Πατρίδα, ἐσύ τὴν ἔχεις"

Κ. Παλαμᾶς

ΓIΑΤΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΩ

Να παρατηρείς τη λεπτομέρεια μέσα στην ολότητα, να ξεχωρίζεις τη γοητεία μέσα στην ασχήμια, να προτιμάς την ομορφιά από τη χρησιμότητα, τη χάρη από την αποτελεσματικότητα. Γι' αυτό...

ΦωτοΓραφίζω για να κρατήσω τις ομορφιές σου δίπλα στην καρδιά μου για πάντα!

Mεγαλώνω και ξεχνάω… θέλω κάπου να μένει αποτυπωμένη η θύμηση κάθε στιγμής. Γι’ αυτό φωτοΓραφίζω. Γιατί δεν θέλω να ξεχνάω εικόνες και στιγμιότυπα της ζωής.

ΦωτοΓραφίζω για να αποτυπώσω τη στιγμή, να σταματήσω στιγμιαία το χρόνο και να τον μεταφέρω σε μια διαφορετική στιγμή της αιωνιότητας!

ΦωτοΓραφίζω για να επιμηκύνω τον χρόνο!



Κερύνεια, η γενέθλια πόλις

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Ι.Μ. Σπηλιάς-Λίμνη Στεφανιάδας, 2009, Νοέμβριος, 14

Σάββατο 14 Νοεμβρίου και οι γνωστοί-άγνωστοι (όχι αυτούς που ξέρατε, τώρα άλλαξε η σύνθεση, προστέθηκαν ...Αθηναίοι) απεφάσισαν να εκδράμουν και να ...καταλάβουν τη νότια Πίνδο, τα ‘Αγραφα, στην κοινότητα της Ανατολικής Αργιθέας (κλικ). Στόχος μας η Ιερά Μονή Σπηλιάς και η φυσική λίμνη Στεφανιάδας 1963-64 (κλικ).



Από Λάρισα κατευθυνόμαστε προς Καρδίτσα και από κει βορειοδυτικά προς Μουζάκι. Ακολουθώντας πορεία νότια, νοτιοανατολική προχωρούμε μέσα από το φαράγγι με τον ρέμα του Πετρινιώτη, προς τα χωριά της Αργιθέας και σε μια διχάλα που συναντάμε ακολουθούμε το δρόμο προς τα χωριά της ανατολικής Αργιθέας. Το τοπίο, κατά μήκος της ασφαλτοστρωμένης διαδρομή, ξεκινά με πλατάνια, συνεχίζει με οξιές και καταλήγει με έλατα.
Η φύση γέμισε την παλέτα της με χρώματα




Πλαγιές απόκρημνες, κατάφυτες ή γυμνές, πετρώδεις και καταπράσινες, με λιγοστά χιόνια στις κορυφές.



στα δεξιά μόλις που διακρίνεται η Μονή Σπηλιάς



Στα δεξιά μας αφήνουμε την άλλη διαδρομή προς τη Δυτική Αργιθέα. Ενα μεγάλο φαράγγι χωρίζει τις δύο διαδρομές. Λιγοστά χωριά βρίσκονται διάσπαρτα στη μια ή την άλλη πλευρά.





Ακολουθούμε τις πινακίδες προς Βλάση και Ι.Μ. Σπηλιάς και στα μισά περίπου της διαδρομής, πριν το χωριό Βλάση, κάνουμε στάση για καφέ, στο φιλόξενο Ξενοδοχείο ΚΟΥΤΣΙΚΟΥΡΗΣ (κλικ).



Η θέα στα βουνά εκπληκτική και η φιλοξενία ανεπανάληπτη.
Αναχωρούμε και μετά από συνολική διαδρομή στα 123 χλμ (από Λάρισα) συναντάμε τσιμεντένιο γεφύρι με καμάρα που από κει και πέρα συνεχίζει χωματόδρομος, βατός
.




Τον ακολουθούμε και κινούμαστε παράλληλα προς το φαράγγι και το ρέμα.



Η διαδρομή είναι απαράμιλλου κάλλους, με τη φύση να έχει γεμίσει την παλέτα της με χρώματα. Το νερό γάργαρο και δροσερό, οι στάσεις και οι φωτογραφήσεις αναμενόμενες, απρόβλεπτες μα και αδιάλειπτες.





Η σφηνωμένη πέτρα στον κορμό φανερώνει το ύψος στο οποίο φτάνει ενίοτε το νερό




'Ενα θαύμα της φύσης, ένα δεντράκι ποζάρει ...ανερυθρίαστα για φωτογράφιση



Φυσικά ...γλυπτά -βράχια από σχιστόλιθο- διάσπαρτα σ' όλη τη διαδρομή



Σε 6 χλμ συναντάμε το πέτρινο γεφύρι της Παναγιάς (δεν παίρνω όρκο για το όνομά του) και σε 2 χλμ, ο δρόμος μας οδηγεί σε μία διχάλα∙ αριστερά προς τη Μονή και δεξιά προς τη Στεφανειάδα, με την ομώνυμη φυσική λίμνη στην οποίαν καταλήγει το ρέμα του Πετρινιώτη, η οποία μπροέκυψε από κατολισθήσεις το1963-64.




Στάση στη Μονή για προσκύνημα. η 1η φωτογραφία (πανοραμική) είναι από το διαδίκτυο




Συναντάμε δύο ...αφιλόξενους μοναχούς και εργάτες, καθότι η Μονή αναστυλώνεται.

Λίγα λόγια για τη Μονή: Η Ιερά Κοινοβιακή Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Σπηλιάς είναι κτισμένη στην εξοχή ενός βράχου και σε υψόμετρο 1000 μέτρων. Στο χώρο της Μονής υπάρχουν δύο Ναοί : Ο μικρότερος και παλαιότερος είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και ο μεγαλύτερος τιμάται στην μνήμη της Ζωοδόχου Πηγής.




Γύρω από του δύο Ναούς σώζονται κελιά και ο φρουριακός περίβολος ενώ έξω, υπάρχουν ξενώνες και Μουσείο.



Η ασχήμια



Η Ιερά μονή έπαιξε σημαντικό ρόλο στους αγώνες του 1821. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης έκανε συχνά πολεμικές συσκέψεις και συμβούλια στην Ιερά Μονή, αφού η θέση της είχε ιδιαίτερη στρατηγική σημασία. Στην Ιερά Μονή είχε την έδρα της η Επαναστατική Κυβέρνηση στα 1867.



Αφήνουμε το προσκύνημα και κατευθυνόμαστε προς τη λίμνη Στεφανιάδας. Η κατολισθήσεις των γύρω βουνών έκλεισαν τα περάσματα και δημιουργήθηκε η λίμνη -η οποία τροφοδοτείται από το ρέμα Πετρινιώτη. Τη φωτογραφίσαμε και αναζητήσαμε τροφή.



300 μ, πάνω από τη λίμνη, συναντάμε μία ταβέρνα, ο Λύκος, αλλά φαγητό δεν διέθετε.



'Ετσι γυρνάμε πιο πίσω όπου ένα καφενείο-ταβέρνα -"Ο Βάιος", τηλ. 94450.3202- μας περιμένει. Παραγγέλνουμε γίδα βραστή, χοιρινό μα πρασόριζο, κρασί και σαλάτες και αφού την κάνουμε ...ταράτσα, παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής.


Μια στάση στο Μουζάκι για καφέ και ...βουρ για Λάρισα. Μια διαδρομή, γύρω στα 260 χλμ. πήγαινελα, με την κούραση στα κορμιά μας, αλλά πλούσιες τις αισθήσεις. 'Αξιζε τον κόπο, δε χρειαστήκαμε ...ειδικά μηχανήματα (τζιπ τετρακίνητα), ούτε ειδικό εξοπλισμό. Αρκούσε μια ψηφιακή μηχανή. Και το ...θαύμα έγινε, το αποτυπώσαμε και μόλις τώρα σας το παρουσιάσαμε.

Καλή περιήγηση, καλή σας νύχτα και καλά όνειρα (ψάχνοντας για νέους προορισμούς).

Όλες οι φωτογραφίες από την εκδρομή, βρίσκονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση των Λευκωμάτων Ιστού Picasa, με ένα κλικ!