ΒόρειΑνατολ. Εύβοια, 2008, 2-8 Αυγούστου (2ο μέρος): παραλία Χιλιαδούς

Η παρέα αποφάσισε να πραγματοποίησει ένα …τάμα• επίσκεψη στην παραλία της Χιλιαδούς, το ησυχαστήριο του Θεολόγου Ψαραδέλη (ξέρετε ποιος). Τα χιλιόμετρα ήταν πολλά, η διαδρομή δύσκολη, καθότι το οδικό δίκτυο δεν είναι και το καλυτερότερο και διότι θα έπρεπε να …ανεβοκατέβουμε 2-3 βουνά, μεταξύ αυτών και της Δίρφυς. Αλλά το …τάμα βλέπετε.

Ξεκινάμε από Ροβιές (το ορμητήριό μας) και από Λίμνη, Στροφυλιά κατευθυνόμαστε προς Ψαχνά. Ευτυχώς δεν βρήκαμε κίνηση, καθημερινή γαρ και σχετικά πρωί. Η διαδρομή πευκόφυτη και πράσινη. Από Ψαχνά στρίβουμε αριστερά προς Τριάδα και Αττάλη και από κει προς Καθενούς. Πεδιάδα με χωράφια και καλλιέργειες χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Έχοντας απέναντι τη Δίρφη απειλητική, κατευθυνόμαστε προς Στενή. Το τοπίο αλλάζει, καθώς και η χλωρίδα. Φτάνουμε στο διάσελο της Δίρφης και αγναντεύουμε το Αιγαίο. Το τοπίο …τρομάζει. Από τη μια τα γυμνά βουνά, από την άλλη η πυκνή βλάστηση με έλατα και στο βάθος, μέσα από δαιδαλώδη ασφάλτινο δρόμο, η κατάληξη• η παραλία Χιλιαδούς.

Στο κόκκινο σημαδάκι η παραλία της Χιλιαδούς

Κατηφορίζοντας συναντούμε δύο χωριά, τους Στρόπωνες και τη Λάμαρη. Σε μικρά περβόλια, σε πολλά επίπεδα βλέπουμε καλλιέργειες με φασολάκια, ντομάτες. Στη Λάμαρη αγοράζουμε λίγα φρούτα και από το φούρνο μικρές προμήθειες• δε γνωρίζουμε τι θα συναντήσουμε. Συνεχίζεται η κατηφόρα ώσπου καταλήγουμε σ’ ένα φαράγγι, δίπλα σε ξεροπόταμο που μας οδηγεί στην παραλία. Το θέαμα γοητευτικό. Αποχρώσεις του γαλάζιου.

Μένουμε έκπληκτοι, κατ’ αρχάς από τον κόσμο, από τα μαγαζιά και τα σπίτια (δεν φανταζόμασταν πως θα βρίσκαμε κόσμο), τις σκηνές στην παραλία, αρκετούς ξένους και καταγάλανα νερά. Βράχια στη θάλασσα δίνουν μια ξεχωριστή νότα. Παιδιά μα και μεγάλοι, σκαρφαλώνουν για βουτιές. Σε μία τέτοια βουτιά, έπαθα ζημιά στον τένοντα (μάλλον, γιατί η διάγνωση είναι δικιά μου) και από τότε κατάλαβα πως τέρμα πια για μένα τα …extreme sports στη θάλασσα. Κι ας προκαλούν τα δροσερά νερά σαν σειρήνες!

Δυτικά της παραλίας, ανηφορίζοντας 50 μ., μια μεγάλη αλάνα, χώρος στάθμευσης με την ώρα! Προχωρώντας αντικρίζει κανείς μια άλλη, μικρότερη παραλία, καταφύγιο γυμνιστών. Να πω την αλήθεια, είδα καμιά 50 σκηνές μαζεμένες και στοιβαγμένες στο πάνω μέρος της παραλίας, τέτοιο συνωστισμό μεγαλύτερο από αυτόν της Κυψέλης ή του Παγκρατίου. Ενας τεράστιος βράχος κομμένος με ...μαχαίρι στην είσοδο της παραλίας με το μοναχικό πεύκο στην πλάτη του στην βάση του οποίου αναγράφεται πως μπαίνεις σε παραλία γυμνιστών.

Ρωτώντας, μαθαίνω πως από την παραλία των γυμνιστών και δυτικότερα περπατώντας μέσα από ένα μονοπάτι, συναντά κανείς μια άλλη μικρότερη και ομορφότερη παραλία. Δεν το τόλμησα γιατί η ώρα ήταν περασμένη και είχαμε και την επιστροφή.

φωτογραφίες δανεισμένες από τον blogger ggia

Από Ροβιές μέχρι την παραλία Χιλιαδούς, η διαδρομή μας κράτησε 2,5 ώρες. Κουραστική η επιστροφή αλλά άξιζε τον κόπο. Το …τάμα εκπληρώθηκε, άσχετα από το αν δεν είχαμε τη χαρά να συναντήσουμε τον Ψ.Θεολόγο. Μάθαμε ότι ζει εκεί, κατεβαίνει στην θάλασσα για ψάρεμα και είναι καλά. Γιατί είχαμε μια ανησυχία…..

Φυσικά από Αθήνα η διαδρομή είναι διαφορετική όπως φαίνεται στον κάτω χάρτη. Αξίζει τον κόπο ένας τέτοιος ...κόπος. Αρκεί η θάλασσα να μην είναι τρικυμιώδης, Αιγαίον πέλαγος γαρ. Εμείς τη βρήκαμε στα καλά της, ήρεμη, γαλήνια και προπάντων δροσερή.