Καρπενήσι, 2009, Μάιος, 1-3: Μέρος 3ο (τελευταίο)

Διαδραστικός Χάρτης στη σελίδα evrytania.eu

Κυριακή πρωί ξημέρωσε και η μέρα δυσκολότερη των υπολοίπων. Καθότι προβλέπει εκδρομή στη λίμνη των Κρεμαστών και στη Μονή Τατάρνας και στη συνέχεια την επιστροφή στη Λάρισα. Και σήμερα η ημέρα είναι καλή, καλύτερη των δύο προηγούμενων. Επιβιβαζόμαστε στο αυτοκίνητο -μαζί με τις αποσκευές- και φύγουμε για τον προορισμό μας. Μέσω Ανω Καλεσμένου και Καλεσμένου οδηγούμαστε προς την Ανατ. Φραγκίστα. Κατηφορίζοντας τα βουνά μέσα από πυκνή βλάστηση, πλατάνια ως επί το πλείστον, το τοπίο αλλάζει. Τα πλατάνια αντικαθίστανται με θάμνους -παραμένουν πράσινα τα βουνά- και οι βρύσες λιγοστεύουν. Η διαδρομή δαιδαλώδης, οι θερμοκρασίες αλλάζουν αλλά ευτυχώς ο ήλιος δεν είναι καυτός, οπότε δε χρειάζεται το κλιματιστικό• τα ανοικτά παράθυρα κάνουν καλή δουλειά. Φτάνουμε Ανατ. Φραγκίστα και απέναντι στη Δυτ. Φραγκίστα. Μια στάση επιβάλλεται για μια φωτογράφηση.

Αποφασίζουμε να μην κατευθυνθούμε νότια προς τη γέφυρα Επισκοπής (την είχαμε επισκεφθεί μια προηγούμενη φορά) αλλά να συνεχίζουμε δυτικά βορειοδυτικά και σε κάποιο σημείο του δρόμου φαίνεται μέρος της Λίμνης των Κρεμαστών

'Αποψη της λίμνης, από το διαδίκτυο

Κινούμαστε βόρεια παράλληλα με την ακτογραμμή (στ’ αριστερά μας η λίμνη) και διακρίνεται η νέα γέφυρα Τατάρνας.

Σε κάποιο σημείο ένα μικρός καταρράχτης μας δροσίζει.

Διαβαίνουμε τη μεταλλική γέφυρα στην τοποθεσία Κρυονέρι (Κρέντης) Κερασοχωρίου...

..για τη χερσόνησο που δημιουργείται και το προσκύνημα μας στην Ιερά Μονή Τατάρνας. Αφήνουμε δεξιά μας την 'Ανω Τσούκα Παλιοκάτουνου και δεξιά την Τσούκα Παλιοκάτουνου και στη διασταύρωση δεξιά για τη Μονή. Φτάνουμε σε μια καταπράσινη «γωνιά». Η Μονή όπως όλες οι άλλες, χωμένες στο πράσινο, «χαμένες» στην ηρεμία του τοπίου, περιποιημένες, πολύχρωμες από τα λουλούδια τα οποία επιμελούνται οι ένοικοί της, με όμορφες «γωνιές» και «απόψεις».

Ένα τυροπιτάκι, μια φρυγανιά, ένα φρούτο και δροσερό νεράκι και βουρ… Η θέα της κοιλάδας με τον ποταμό να τη διασχίζει, καταπληκτική.

Στάση στο βενζινάδικο, προτού διασχίζουμε τη μεταλλική γέφυρα, για καφέ και ….φωτογραφίες

Το νερό δεν είναι κρύο, αλλά ούτε και καταγάλανο• μας δροσίζει όμως. Συνεχίζουμε βόρεια, βορειοδυτικά• θα κάνουμε μια …κυκλική πορεία βόρεια από Κρέντη, Κερασοχώρι, Γούρδεση Χρύσως για Δάφνη, Δομιανοί, Αγ. Τριάδα, Αγ. Χαράλαμπο προς Φουρνά, Σμόκοβο, Καρδίτσα, Λάρισα. Ρωτάμε σχετικά σε αστυνομικό Σταθμό της περιοχής και μας αποτρέπουν γιατί το δασαρχείο δεν έχει καθαρίσει τους δρόμους. «Αν κολλήσετε κάπου και μας ειδοποιήσετε δε θα μπορούμε να ‘ρθούμε γιατί δεν έχουμε και τα κατάλληλα μέσα» μας προειδοποίησε ο αστυνόμος υπηρεσίας. Έτσι, γυρίζουμε νότια προς Βίνιανη και Νέα Βίνιανη προς Καρπενήσι. Χωρίς στάση, διασχίζουμε και πάλι τον Τυμφρηστό και μετά τον 'Αγιο Νικόλαο στρίβουμε αριστερά προς Αγ. Χαράλαμπο, Φουρνά, Ρεντίνα, Σμόκοβο.

Μια δεύτερη στάση επιβάλλεται, καθ’ ότι ο Τυμφρηστός εμπνέει αλλά και …ζορίζει με τις στροφές.

Φαγητό θα αναζητήσουμε καθ’ οδόν. Αμ δε….. Η Ρεντίνα απέχει ένα χλμ από τον κεντρικό δρόμο, οπότε αναζητούμε εκεί τροφή. Ατυχώς, τα πάντα είναι κλειστά. Έτσι, καταλήγουμε σε μια μικρή βόλτα στην πλατεία και γύρω από αυτήν.

Συνεχίζουμε προς Λουτροπηγή (Σμόκοβο) και στρίβουμε προς τα Λουτρά Σμοκόβου. Κι εκεί κλειστά τα βρίσκουμε. Ούτε φωτογραφίες δεν έχουνε κουράγιο να βγάλουμε. Η ώρα περασμένη, τα στομάχια διαμαρτύρονται, η γκρίνια αρχίζει (έπρεπε…, αν …, να….). Να μην τα πολυλογώ, φτάσαμε να τρώμε μεσημεριάτικο φαγητό στην πόλη της Καρδίτσας, κοντά στο πάρκο Παυσίλυπο. Το πάθημά μας –όσον αφορά στο φαγητό- ελπίζω να γίνει μάθημα• φάε όπου βρεις ή πάρε κάτι μαζί σου.

Δεν ισχυρίζομαι πως γνώρισα σ’ αυτό το 3ήμερο την Ευρυτανία. Υπάρχουν πολλά μέρη για να επισκεφθεί κανείς. Ένα από αυτά είναι και το φαράγγι Πανταβρέχι ή Πάντα Βρέχει. (Φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στο xblog.gr). Εκεί χρειάζεται όχημα με κίνηση και στους 4 τροχούς, όπως και η διαδρομή μέσω Δάφνης, για την επιστροφή, την οποία δεν πραγματοποιήσαμε. Οψόμεθα για μια επόμενη επίσκεψη!

Καρπενήσι, 2009, Μάιος 1-3: Μέρος 2ο

Σάββατο 2 του Μάη και επιβιβαζόμαστε στο αυτοκίνητο. Ο καιρός πολύ καλύτερος, με ηλιοφάνεια και λίγα σύννεφα. Ηλιοφάνεια για να απολαμβάνεις και σύννεφα για να μην ιδρώνεις στους περιπάτους. Η ατμόσφαιρα καθαρή. Κινούμαστε νοτιοδυτικά, προς Προυσό, παράλληλα με τον Καρπενησιώτη ποταμό...

...στην κοιλάδα με την εξαιρετική βλάστηση...

...όπου τα αγριολούλουδα ανθίζουν ακόμα και μέσα στα χαλίκια...

το ποτάμι με το νερό να ρέει και τους απόκρημνους βράχους και τα φαράγγια.

Η διαδρομή συναρπάζει. Είναι αυτό που λένε, η φύση οργιάζει...

Αφήνουμε τους Κορυσχάδες δεξιά μας, Το Μικρό Χωριό και το Παλαιό Μικρό Χωριό δεξιά, το Μεγάλο Χωριό αριστερά και διασχίζουμε το Γαύρο ή Γαύρο, ένα ταβερνοχώρι θάλεγα, δίπλα στο ποτάμι. Σε μια στροφή του δρόμου, ο τεράστιος βράχος είναι λαξεμένος και ο δρόμος, σύριζα στον Καρπενησιώτη περνάει από κάτω. Δέος και τρόμος…

Λίγο πιο κάτω, σταματάμε στην τοποθεσία «Πατήματα». Εκεί εικάζεται πως πάνω στο βράχο φαίνονται σχηματισμένες πατούσες, τα πατήματα της Παναγίας, "Το Τύπωμα και τα Πατήματα της Παναγίας". Ένα κεράκι και φύγαμε.

Σε μια από τις επόμενες στροφές, σ’ ένα υψωματάκι-βράχο αριστερά, διακρίνουμε ένα παρατηρητήριο. Ανεβαίνουμε πεζή να το δούμε. Η θέα της περιοχής μας γοητεύει.

Στο ηλιόφωτο διακρίνεται το χωριό Καρίτσα

Συνεχίζοντας, σε μια στροφή δεξιά αντικρίζουμε το εκπληκτικό μοναστήρι της Παναγίαςς Προυσιώτισσας, κτισμένο πάνω σε απόκρημνους βράχους, με φόντο το χωριό Προυσός.

Λίγο πριν και λίγο μετά, δύο πύργοι-οχυρωματικά έργα του 17ου αιώνα, που όπως μαρτυρεί η πινακίδα, κτίστηκαν για την προστασία της Μονής κατά την τουρκοκρατία, διατέλεσαν κέντρο γραμμάτων και καταφύγιο των αγωνιστών. Σε κάποια φάση της ζωής του, ο Γ. Καραϊσκάκης διέμεινε στη Μονή για ανάρρωση, εξ ου και η προτομή του.

Ο ανατολικός πύργος

Ο δυτικός πύργος

Ο Γ. Καραισκάκης με δύο ...σύγχρονες, απαστράφτουσες και μοντέρνες Μπουμπουλίνες

Κατηφορίζουμε για τη Μονή. Ο κόσμος πολύς• βαφτίσια και προσκυνητές γαρ.

Η Μονή είναι κτισμένη σε απόκρημνο βράχο, η εκκλησία βρίσκεται στην «κουφάλα» ενός βράχου, υπάρχουν τα κελιά των μοναχών σε απόκρημνο μέρος και δύο κτίρια με δωμάτια για τους επισκέπτες-προσκυνητές.

Τα κελιά των μοναχών

Προσέξτε τη λεπτομέρεια στα οματοϋάλια

Τα παλαιά κελιά φιλοξενίας των επισκεπτών-προσκυνητών

Η εκκλησία της Μονής "χωμένη" στο βράχο

Ο χώρος στην εκκλησία με τη θαυματουργή εικόνα, η φωτογράφηση απαγορεύεται :-)

Τα κελιά των μοναχών, αγκαλιά με το βράχο, όπου η πρόσβαση απαγορεύεται

Το Μουσείο της Μονής, εκεί όπου η φωτογράφηση απαγορεύεται...:-)

Σε διπλανό λόφο-βράχο βρίσκεται το καμπαναριό-ρολόι. Υπέροχο κτίσμα, επιβλητικό. Αποφασίζουμε να το επισκεφτούμε, ανηφορίζοντας καμπόσα σκαλοπάτια.

Απολαμβάνουμε τη θέα από ψηλά, τόσο τη Μονή, όσο και το χωριό και τη γύρω περιοχή

Το πέτρωμα έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ενώ στη βάση του βράχου, υπάρχει ένα κτίσμα με επιγραφή που δηλώνει πως υπήρξε Σχολή Ελληνικών Γραμμάτων της Ρούμελης επί Τουρκοκρατίας.

Η παρέα θέλει καφέ, γι αυτό αφήνουμε τη Μονή και ανηφορίζουμε στο χωριό Προυσός. Αποφασίζουμε για καφέ στην …Μαγκούφα Καρδιά».

Αλλά είναι κλειστά οπότε αράζουμε στην πλατεία, ένα μπαλκόνι με θέα την κοιλάδα που σχηματίζεται από τον Καρπενησιώτη ποταμό. Τώρα δικαίως θα σκεφτείτε: αν η θέα από το ...μπαλκόνι είναι τόοοοοσον ωραία, τότε αυτοί γιατί κοιτάνε αντίθετα; Απάντηση: για χάριν της φωτογράφησης!

Γυρίζουμε πίσω από την ίδια διαδρομή και στρίβουμε αριστερά προς το Μικρό Χωριό και το Παλαιό Μικρό Χωριό. Μαζί με το Μεγάλο Χωριό, είναι τα πλέον διαφημισμένα χωριά στο Καρπενήσι. Μια στάση για οπτική απόλαυση.

Από εκεί φαίνεται ο Καρπενησιώτης ποτανός και η κοιλάδα που σχηματίζει, ενώ στο βάθος διακρίνεται το Καρπενήσι.

Απέναντι είναι κτισμένο το Μεγάλο Χωριό• πάμε για αναζήτηση …ταβέρνας.

Προσέξτε τη λεπτομέρεια στην ανθρωπόμορφη γκλίτσα!!

Ταβέρνα γιοκ, μόνο καφετέριες που σερβίρουν πρωινό, αλλά η ώρα έχει παρέλθει οπότε… Κάποιος θυμάται πως στο χωριό Γάβρος ή Γαύρος, κοκορέτσι κα κεμπάπ ψηνόταν σε ψησταριά, στη στροφή του δρόμου. Ο κύβος ερρίφθη. Πάμε να φάμε κεμπάπ στο Γάβρο (ή Γαύρο). Το ταβερνάκι «Η λαδόκολλα», της Μαρίας και του Γιάννη μας περιμένει, ενώ τα στομάχια μας δεν περιμένουν άλλο.

Δοκιμάστε το κατίκι (κάτι σαν γαλοτύρι). Αξίζει ακόμα και μόνο του να το φας, κάνοντας …βούτες με το καψαλισμένο ψωμί.

Για τη διαδρομή μη ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας κάτι ...φαγώσιμο. Στο Καρπενήσι, υπάρχουν χειροποίητες πίτες και πιτάκια, αλμυρά και γλυκά. Νερό δε σας χρειάζεται. Οι βρύσες αφθονούν. Καλό ταξίδι.

Το βράδυ, παρακολουθήσαμε τον τελικό Κυπέλλου ΑΕΚ-ΟΣΦΠ, παρέα με μια ομάδα αποτελούμενη από ...γαύρους. Μπάφιασα, να πω την αλήθεια, εγώ, ένας δηλωμένος βάζελος!